درون سینه ام سنگیست سرد ترک خورده

نمکدان ها را شکستند آشنایان نمک خورده

گوش آسمان را کر میکنم از فریاد دردم

گل های قالی را تر میکنم از اشک چشمم

ساربان ها مسافری بی معرفت ندید؟

دعا کنید که دگر ندارم هیچ آمید

.

.

.

حسین اسدی